was in de feodale tijd van Japan de aanduiding voor allen, die tot de militaire kaste behoorden, van de sjôgoen af tot de eenvoudige voetknecht. Later kreeg het woord de meer engere betekenis van vazal van de sjôgoen en van de daimyô’s.
Ook priesters, kunstenaars, geleerden e.a. konden tot de samoerai-klasse behoren.De samoerai was zijn heer trouw tot in de dood verschuldigd, waartegen stond een bezoldiging in rijst, terwijl hij het recht had twee zwaarden te dragen. De financiële noodtoestand, waarin de daimyô’s na de restauratie van de keizerlijke macht geraakten, was de oorzaak dat de samoerai de dragers werden van de revolutie tegen het sjôgoenale bewind. Na de Meidzji-restauratie werd de naam samoerai veranderd in Sjizokoe (1869). De talrijke maatregelen tegen de samoerai genomen, die evenzoveel achteruitstellingen betekenden, zoals het verbod van het dragen van zwaarden, de invoering van algemene dienstplicht, het gedwongen afstand doen van jaarlijkse pensioenen, enz. enz. leidden ten slotte tot opstanden tegen de regering, die met wapengeweld werden bedwongen (zie Saigô Takamori).
