Oostenrijks psychiater en paedagoog (Wenen 13 Jan. 1883), aanvankelijk arts, werkte aan verschillende universiteiten, thans aan de R.K. Universiteit te Washington.
Hij onderging de invloed van Kräpelin, daarna van de Individual-Psychologie van Alfred Adler, waartegen hij op den duur principiële bezwaren kreeg, die samenhingen met zijn overgang van het Jodendom naar het Katholicisme in dezelfde tijd. Hij acht de mensbeschouwing van de IndividualPsychologie, die geen rekening houdt met hogere waarden dan de maatschappelijke, oppervlakkig en onjuist. Hij blijft in zijn paedagogisch en psychiatrisch werk gebruik maken van vele inzichten van de Individual-Psychologie, maar gaat uit van een mensbeschouwing, die gefundeerd is in de wereldbeschouwing van het Katholicisme en in de thomistische filosofie. PROF. DR M. J. LANGEVELD
Bibl.: Das Werden der sittlichen Person (1929); Sexualpädagogik (1934); Anselm v. Canterbury, Leben und Lehre (1936); Heilerziehung (1936).
