Italiaans schilder (Florence 1439 - begin 1507), is nooit geheel losgekomen van de invloed van zijn leermeester, Neri di Bicci, een derderangs meester, die nog werkte volgens de traditie van de 14de eeuw. Zijn figuren zijn vrij stijf, de grote schilderingen vallen in losse stukken uiteen.
Verder verwerkte hij graag goud voor het ornament van de kleding. Toch was zijn roem zo groot, dat hij de opdracht kreeg voor drie fresco’s voor de wand van de Sixtijnse kapel: de Berg Sinaï, de Bergrede, en het Avondmaal. Het beste stuk is de Bergrede, waarin zijn begaafde leerling Piero di Cosimo het mooiste gedeelte, nl. het landschap, schilderde. Het fresco van de Sacramentsprocessie (1486, Florence, S. Ambrogio) vertoont een vooruitgang in compositie, die waarschijnlijk te danken is aan invloed van Ghirlandajo. Ook Fra Bartolommeo behoorde tot zijn bekendste leerlingen.
