Frans schrijver (Bordeaux 15 Juli 1886 - Parijs 14 Febr. 1925), stelde als criticus zich met het scherp, analytisch vermogen van zijn Latijnse geest tegenover het Symbolisme (Etudes, 1912). In zijn roman Aimée (1922) toonde hij zich een discipel van A.
Gide en M. Proust, later ook van Freud (Florence, 1925). Anderzijds zocht hij, geleid door Claudel naar metaphysische zekerheid, wat hem nader bracht tot de Katholieke Kerk (A la Trace de Dieu, 1925). Uit de correspondentie met zijn zwager Alain-Fournier krijgen we een beeld van de psyche van de Franse geestelijke elite vóór Wereldoorlog I. Als leider van het gezaghebbende maandblad Nouvelle Revue française was zijn invloed groot.Bibl.: J. R. et Alain-Fournier, Corr. 1905-1914 (1926-1928, 4 vol.); J. R. et P. Claudel, Corr. 1917-1924 (1926); A. Artaud, Corr. avec J. R. (1927); Le Français (1928); Rimbaud (1930); Moralisme et littérature (avec. R Fernandez, 1932); Quelques progrès dans l’Etude du cœur humain (Les Cahiers d’Occident, Apr. 1927).
Lit.: Hommage à J. R. (Nouv. Rev.fr., 1 avr. 1925); P. Charlot, J. R., une vie ardente et sincère (1932); A. Jans, La pensée de J.
R. (1938); E. de Roos, Het essayistisch werk van J. R., diss. Amsterdam (1931); Martha Gisi, Die Entwicklung d. Moralbegriffs bei J. R., diss. Fribourg, Zwits., (1948).
