Zuidnederlands rechtsgeleerde (Gent ca midden 17de eeuw 25 Jan. 1716), was advocaat bij de Raad van Vlaanderen, werd in 1707 tot raadsheer bij de Grote Raad te Mechelen en in 1716, kort vóór zijn dood, tot procureur-generaal benoemd. Hij is een der acht voornaamste arrestisten van de Grote Raad.
De door hem met grote eruditie verzamelde 200 arresten werden in 1717 door zijn vriend P. C. M. de Saint Vaast gepubliceerd als: La Jurisprudence des Pays-Bas autrichiens établie par les arrêts du Grand Conseil de Sa Majesté Impériale et Apostolique résidant en la ville de Malines; auxquels sont ajoutés quelques décrets portés au Conseil Privé de sadite Majesté (Bruxelles 1717, in fol.; 2de uitg., 2 dln 1761). Hoewel hij vooral putte uit Du Fief, een arrestist uit de 17de eeuw, blijkt hij toch geen compilator, maar een oorspronkelijk jurist te zijn geweest. Du Laury heeft vooral de nadruk gelegd op de discussie der partijen. Zijn werk doet soms zwaar aan, zijn argumentatie mist de preciesheid en de kracht van Christinaeus en Stockmans, en zijn Frans is ook niet heel elegant. Juridisch echter vormt zijn werk een mijn van gegevens.Lit.: A. Rivier, in Biogr. Nat., dl 6, 1878, p. 269; L. Th. Ma es, De Grote Raad d. Nederlanden en zijn arrestisten, in Tijdskrifvir Hedend. Romeins-Hollandse Reg., 12de jrg. nr 1, 1949, p. 58-76.
