Frans politicus (Limoges 31 Mei 1753 - geguillotineerd Parijs 31 Oct. 1793), was oorspronkelijk advocaat bij het Parlement van Bordeaux en daarna lid voor Bordeaux (dep. Gironde) van de Wetgevende Vergadering (Législative) (1791-1792) en van de Nationale Conventie (1792-1793).
Schitterend redenaar, was hij er met Brissot een van de leiders van de partij, die naar hem en het departement, dat hij vertegenwoordigde, heette: die der Girondijnen (z Franse Revolutie).Als de andere Girondijnen dreef hij in de Législative op oorlog met de keizer aan en verdedigde hij de democratie tegen de dictatoriale allures van de Bergpartij in de Conventie. Maar Vergniaud was een besluiteloos man. In Juli 1792, toen Lodewijk XVI reeds geheel en al het vertrouwen van het volk verspeeld had, beloofde hij hem nog zijn steun, wanneer Lodewijk weer een Girondijns ministerie nam. In Jan. 1793 stemde hij echter in tegenstelling met de meesten van zijn partijgenoten vóór de dood van de koning.Lit.: A. Aulard, Les orateurs de la Législative et de la Convention (1885); E. de Lintilhac, V., Ie drame des Girondins (Paris 1920); C. G. Bowers, P. V. (1950); Idem, P. V. Voice of the French Revolution (1951).
