Frans toneelschrijver (Saint-Flour in Auvergne 17 Nov. 1727 - Parijs 5 Mrt 1775), was een der eersten die hun stof aan de geschiedenis van hun vaderland ontleenden. Onder de naam Dormont trad hij op in onderscheiden schouwburgen van Noord-Europa en vertoefde verscheiden jaren te St Petersburg, waar hij door keizerin Elizabeth zeer begunstigd werd.
In 1758 keerde hij naar Frankrijk terug, om er zijn treurspel Titus ten tonele te brengen en zich met zijn familie te verzoenen. Aan zijn stuk viel echter geringe bijval ten deel, en Belloy keerde terug naar St Petersburg. Na het overlijden van zijn oom, bij wien hij was opgevoed, bezocht hij nogmaals Frankrijks hoofdstad, waar vervolgens zijn treurspelen Zelmire (1762) en Le siège de Calais (1765) werden toegejuicht. Het treurspel Gaston et Bayard (1771) bezorgde hem het lidmaatschap van de Académie française. Zijn treurspel Pierre le Cruel (1772) beleefde het grootste aantal voorstellingen, hoewel het bij de première (20 Mei 1772) volkomen viel, hetgeen oorzaak werd dat Belloy’s reeds geschokte gezondheidstoestand zich nadien niet meer herstelde. Zijn treurspelen gelijken op die van Voltaire, maar staan er bij ten achter. Zijn Œuvres zijn in 1779 te Parijs in 6 dln verschenen.Lit.: L. Bertrand, La fin du classicisme (Paris 1897).
