stichter van de secte der Petrobrusianen, leefde in de 12de eeuw in Dauphiné, was priester en leerde met grote ijver gedurende 20 jaren, dat de kinderdoop ijdel is, dat men het kruis niet vereren, maar als het werktuig van het lijden des Zaligmakers moet vernietigen, dat men voor de godsdienst geen kerken nodig heeft, omdat men overal God kan aanbidden, dat gebeden en goede werken voor de overledenen nutteloos zijn, dat brood en wijn bij de eucharistie niet in vlees en bloed veranderen enz. Hij vond in Languedoc, Provence en Dauphiné vele aanhangers.
De kerken werden er verwoest, de altaren omvergeworpen, de geestelijken mishandeld en velen tot een nieuwe doop opgewekt. Toen hij echter in 1137 of 1138 te St Gilles in Languedoc kruisen en kerksieraden opstapelde om ze aan de vlammen te offeren, werd hij door het verbitterde volk overvallen en op de door hem gebouwde brandstapel gelegd, waar hij de dood vond. Petrus Venerabilis schreeftegenzijn volgelingen Adversus Petrobrusianos.
