(Alexius), Engels portretschilder van Hongaarse afkomst (Boedapest 30 Apt. 1869 - Londen 22 Nov. 1937) ontving zijn opleiding in zijn geboortestad, te München en te Parijs bij Lefebre en Benjamin Constant. In 1889 en 1890 won hij gouden medailles in de Parijse salon met de portretten van prins Hohenlohe en paus Leo XIII.
Hiermee begon zijn glorieuze carrière als schilder van joyeuze, uiterst rake, maar niet altijd zeer diepgaande portretten van figuren uit de internationale society (ex-keizer Wilhelm II, keizer Frans-Jozef, koning Edward VII en koningin Alexandra, minister Balfour, Mussolini). Hij portretteerde voorts vele belangrijke figuren uit het openbare leven en de aristocratie in het Engeland uit de tijd van koning Edward (1901-1910), welks atmosfeer van zorgeloosheid en galante decadentie hij meesterlijk wist vast te leggen.Lit.: O. von Schleinitz, Ph. L. von L. (1913); Owen Rutter, Portrait of a Painter (1939); extra nummer The Studio 1921.
