Roemeens staatsman (Jassy 29 Juni 1837-Tripanesti 22 Juni 1919), studeerde in Bonn, keerde tegen het einde van de regering van Alexander Johannes Coesa naar Roemenië terug en droeg bij tot diens val (1866). Hij was een voorstander van de keuze van Karel van Hohenzollern Sigmaringen tot vorst van Roemenië (Carol I) en van vriendschap met Duitsland en Oostenrijk.
Hij behoorde tot de Conservatieve partij en leidde na de splitsing van deze partij de jongere vleugel (de zgn. Juministi). Korte tijd, in 1870, was hij minister van Buitenlandse Zaken, daarna jarenlang in diplomatieke dienst. Na de val van Bratianu (1888) was hij opnieuw een jaar lang (Mrt 1888 - Mrt 1889) minister van Buitenlandse Zaken, later (1891-1895) minister van Landbouw en van 1900-1901 en 1911-1912 twee maal minister-president.
Hij bestreed steeds de liberale francophiele partij, was een tegenstander van Rusland en voorstander van het verbond van Roemenië met de Centrale mogendheden. Toen Roemenië zich in 1916 aan de zijde der Entente schaarde, trok hij zich uit het openbare leven terug.
