Oostenrijks rechtshistoricus (Klagenfurth 19 Apr. 1879 - Bazel 1 Juni 1951), studeerde eerst wiskunde, later rechten te Graz en Leipzig (bij L. Mitteis) en was hoogleraar te Innsbrück (1908-1909), Praag (1909-1914), Frankfort a.d.
M. (1914-1915), Leipzig (19151936) en Berlijn (1936-1941). Vandaar ging hij eerst naar Tübingen (1941-1946) en later naar Ankara (Turkije). Naast het Romeinse recht heeft hij spoedig ook de Oudoosterse rechtstelsels in zijn studiën betrokken, evenals het Hellenistische, op welk uitgebreid terrein hij rechtshistorisch en rechtsvergelijkend werk van de eerste rang heeft verricht. Zijn laatste grote werk schildert de betekenis van het Romeinse recht voor de cultuurgeschiedenis van West-Europa.Bibl.: Translatio judicii. Eine Studie z. röm. Zivilprozess (Graz 1905); Babylonisch-assyrisches Bürgschaftsrecht (1911); Rechtsvergleich. Studiën zur Gesetzgebung Hammurapis (1917); Uber einige griech. Rechtsurkunden aus d. östlichen Randbezirken d. Hellenismus (1931); Die Krise des röm. Rechts (1938); Europa und das röm. Recht (1947).
Lit.: Ter ere van K. verscheen in 1939 een Festschrift in 3 dln en een deel Symbolae ad jura orientis antiqui pertiaentes (Leiden 1939).
