Duits literair-historicus (Göttingen 10 April 1886), was achtereenvolgens hoogleraar in de geschiedenis der nieuwe Duitse letterkunde te Danzig, Wenen en sinds 1931 te Tübingen. Met E.
Rothacker richtte hij in 1923 de Deutsche Vierteljahrsschrift für Litteraturwissenschaft und Geistesgeschichte op, die spoedig het belangrijkste orgaan werd van de geesteshistorische richting in de Duitse literatuurwetenschap. Het hoofdterrein van Kluckhohn’s werkzaamheid is de tijd van de Romantiek. Hij is redacteur van de reeks Romantik (dl 2-23 van de 24 verschenen 1930-1940) van het verzamelwerk Deutsche Litteratur en bewerkte zelf hiervan dl 2, 4, 5, 20-23.Bibl. (voorn. werken): Die Auffassung der Liebe in der Litteratur des 18. Jahrhunderts und in der deutschen Romantik (1922); Die deutsche Romantik (1924); Persönlichkeit und Gemeinschaft, Studien zur Staatsauffassung der deutschen Romantik (1925); Das Ideengut der deutschen Romantik (1941, 2de dr. 1942).
