Duits classicus en archaeoloog (Kiel 16 Juni 1813 - Göttingen 9 Sept. 1869), studeerde te Berlijn en was leerling van C. Lachmann en E.
Gerhard. Reisde in Frankrijk en Italië, waar hij lang te Rome verbleef. In 1842 werd hij hoogleraar te Greifswald, in 1849 te Leipzig (door de reactionnairen afgezet 1851) en in 1857 te Bonn. Jahn verbond evenals Welcher philologie en archaeologie tot Altertumswissenschaft en verrichtte baanbrekend werk door de philologische methode toe te passen op de klassieke kunst. Zijn talrijke archaeologische geschriften zijn thans echter grotendeels verouderd. Hij bestudeerde ook muziekgeschiedenis en Duitse literatuur.Bibl. (belangrijke publicaties): Specimen epigraphicum in memoriam Kellermani (Kiel 1842); Beschreibung der Vasensammlung König Ludwichs in der Pinakothek zu München (München 1854, 2de dr. 1874, 3de dr. 1875); Arx Athenarum a Pausania descripta (Bonn 1860); Aus der Altertumswissenschaft (Bonn 1868); Griechische Bilderchroniken (Bonn 1873); uitgave van Persius (1851), Iuvenalis, Gensorinus, Florus, de Brutus en Orator van Cicero; W. Mozart 4 dln (Leipzig 1856-1859, 4de dr. in 2 dln, door H. Deiters, I905“i9°7» 6de zelfstandig bewerkte dr. door H. Abert in 2 dln 1921—1922); Ges. Aufsätze über Musik (Leipzig 1866, 2de dr. 1867); Uber Goethes Iphigenie (Greifswald 1843); Goethes Briefe an Leipziger Freunde (1849); Goethes Briefe an Christian Gottlob v. Voigt (1868); Ludwig Uhland (1863).
Lit.: A. Michaelis, Allg. Deutsche Biogr. XIII, blz. 666-686; J. Vahlen, O. J. (1870); O.
J. in seinen Briefen, hrsg. v. A. Michaelis (Leipzig 1913).
