hoofdstad van het gelijknamige departement (67 300 km2, ca 2 millioen inw.), in het W. van Algerië, ligt aan de Baai van Oran, aan de noordkust van Afrika en telt (1948) 257 000 inw. De stad bestaat uit een oud, nauw gedeelte met daaromheen nieuwe, modern gebouwde wijken.
Er is veel industrie (o.m. tabak, ijzer, leder, chemicaliën) en handel; uitgevoerd worden wijn, land- en tuinbouwproducten, vee en wol. De stad is door spoorwegen o.a. met Fez, Algiers en het binnenland verbonden. In de omgeving ligt een belangrijk vliegveld.Vermoedelijk was Oran een Romeinse nederzetting en werd het in de Middeleeuwen een aanzienlijke Moorse stad. In 1509 maakten de Spanjaarden zich meester van de stad; van 1708-1732 was zij in handen van de Moren, daarna weer in het bezit van de Spanjaarden. Bij het verdrag van Mrt 1792 viel Oran, na een beleg, aan Bey Mohammed van Maskara toe. De Fransen, die de stad in 1831 veroverden, herstelden de oude Spaanse verdedigingswerken en voegden er nieuwe aan toe.
Oran was een van de landingsplaatsen van de geallieerde troepen bij de invasie in Noord-Afrika in Nov. 1942. Onder vrij hevig verzet van Franse strijdkrachten en wel in het bijzonder van marine-eenheden werd de Amerikaanse 1ste Divisie op 8 Nov. ontscheept en aan land gebracht. Versterkt met onderdelen van de Amerikaanse 1ste Pantser Divisie gelukte het vaste voet aan land te krijgen. Eerst op 10 Nov. staakten de Fransen bij Oran hun verzet, mede doordat admiraal Darlan op die dag aan alle Franse commandanten orders had verzonden om de strijd tegen de Geallieerden te staken.
Lit.: R. Thinthoin, Colonisation Oran (1947); R. Villot, La vie politique a O. (1947).
