of Largillierre, Frans schilder (Parijs io Oct. 1656 - 20 Mrt 1746), kreeg in Antwerpen schilderles van Goubaud en werd in 1672 meester van het St Lucasgilde. In 1672 ging hij naar Londen, waar hij onder invloed van Peter Lely, zijn ware roeping als portretschilder ontdekte.
Na de dood van Lely werd zijn verblijf in Engeland door de nieuwe wetten tegen Katholieken en buitenlanders onmogelijk en hij ging in 1682 naar Parijs, om echter voor de kroningsfeesten van Jacobus II naar Londen terug te keren en er de portretten van de nieuwe koning en koningin te maken. Om in Parijs tot de Academie toegelaten te worden schilderde hij als meesterstuk het portret van Le Brun onder supervisie van Blanchard, waarop hij in 1686 lid werd. Hij zocht zijn cliëntele onder de intellectuele burgers en werd peintre attitré van het stadhuis van Parijs. Alle werken hiervoor zijn echter bij de grote brand tijdens de Commune verloren gegaan. In zijn werk, zowel in de groeps- als enkele portretten, vallen de bewogen barok-allure, de rake karakteristiek en de virtuositeit van het uitbeelden der stoffen op. Hij schilderde vele kunstenaars van zijn tijd, als Voltaire, J. B. Rousseau en de toneelspeelster Mlle Duclos. Hij schilderde ook figuren vol poëzie en gratie, zoals het portret van Mme Migien met een bouquet in de hand en het kinderportret van de verloofde van Louis XV, la Marianina (Prado). Ofschoon geen hofschilder en titre, maakte hij een prachtige groep van Louis XIV met zijn familie, waarin vooral de kinderportretten zeer bekoorlijk zijn. Tot zijn beste werken behoort het portret dat hij van zichzelf maakte te midden van zijn familie (Louvre).Lit.: G. Pascal, L. (Paris 1928).
