Roemeens-Joods geleerde (Boekarest 16 Sept. 1856-Londen 5 Mrt 1939), studeerde te Breslau en werd in 1881 lector in de Roemeense taal- en letterkunde aan de Universiteit te Boekarest. In 1885 om politieke redenen uit Roemenië verbannen, begaf hij zich naar Engeland, waar hij lector in de Slavische talen aan de Universiteit te Oxford werd.
Van 1887- 1923 was hij opperrabbijn bij de Spaans-Portugeese Joodse gemeente te Londen. Hij schreef talrijke werken op historisch en filologisch gebied, vnl. over de geschiedenis der Samaritanen en over de Roemeense taal- en letterkunde; ook bewoog hij zich op Joods folkloristisch gebied. Als overtuigd Zionist trad hij o.a. op congressen zeer op de voorgrond en had hij een groot aandeel in de totstandkoming van de Balfour-declaratie.Bibl.: Jewish folk-lore in the middle ages (1887); Chrestomathie roumaine (2 dln, Leipzig 1891); The sword of Moses (1896); The chronicles of Yerachmeel (1899); Hebrew illuminated bibles of the gth and iothcenturies (London 1901); Geschichte der rum. Lit. (in: Grundriss der roman. Phil. II, 3, dl 3, Strassburg 1901); The Ketubah (Berlin 1923); The Samaritans (London 1925); Studies and texts in folklore, magie, medieval romance, Hebrew apocryphs and Samaritan archaeology (3 dln, London 1925-1928); The Samaritan book of the „Secrets of Moses” (London 1927); The Samaritan oral law and ancient traditions, I, Samaritan eschatology (London 1932).
Lit.: Ost und West (1912), 345 e.v.; Jewish Chronicle (London),
5 Apr. 1912.
