dichter, bisschop van Pavia (Zuid-Frankrijk 473/4 - Pa via 17 Juli 527), verloor reeds vroeg zijn ouders en werd opgevoed in een rijke familie te Pavia, waar hij in 493 tot diaken gewijd werd. Drie jaar later stond hij in dienst van bisschop Laurentius van Milaan en nam deel aan de Romeinse Synoduspalmaris (501), die weigerde een oordeel uit te spreken over paus Summachus: Summa Sedes a nemine iudicatur. Hij werd zelf bisschop van Pavia in 513 en bestuurde zijn bisdom met voorbeeldige toewijding.
Door paus Hormisdas gezonden naar keizer Anastasius te Constantinopel om een toenadering tussen de Roomse en de Griekse Kerk te bewerken (515), mislukte hij in zijn zending ten gevolge van de slechte wil van de keizer. Een tweede zending in 517 heeft nooit plaats gehad.Als dichter stond Ennodius in zijn tijd hoog in aanzien. Hij was een geestdriftig bewonderaar en navolger van de oude heidense rhetorica. Van zijn werk bleven bewaard: 297 brieven, gedichten (waaronder twaalf waardevolle hymnen aan de heilige Maagd en de heiligen), puntdichten en opschriften, 28 redevoeringen en io opuscula. Onder deze laatste komen voor: een autobiografie, twee heiligenlevens : Vit a S. Epiphanii Ticinensis en Vita S. Antonii Lerinensis, een lofrede op keizer Theodoriek die waarde heeft als geschiedkundige bron, eindelijk een verdediging van paus Summachus. Voor zover bekend, was Ennodius de eerste die uitsluitend aan de bisschop van Rome de naam papa toekende, welke vroeger ook aan andere bisschoppen werd gegeven. Ennodius was een vurig verdediger van het pauselijk primaat. Hij wordt als heilige vereerd.
DR V. MOREL
Bibl. (uitgaven) : Patrologia latina, t. 63; W. Hartel in Corpus Script. Eccles. Latinorum, t. 6 (1882); Fr. Vogel in Monumenta Germanica, Auctores antiqui, t. 7 (1885); S. Léglise, Œuvres complètes de Saint Ennodius, I. Lettres. Texte latin et traduction française (Paris 1906).
Lit.: F. Magani, Ennodio (3 dln, Pavia 1886) ; C. Tanzi, La cronologia degli scritti di Ennodio (Trieste 188g): S. Léglise, St Ennodius et la suprématie pontificale au 6e siècle (Lyon 1890); A. Dubois, La latinité d’Ennode (Paris 1903): J. Martin, art. Ennodius in Lexikon für Theologie u. Kirche, III. t., 695 (Freiburg i93i).
