Italiaans politicus en socioloog (Caltagirone, Sicilië, 2ï Nov. 1871), werd in 1894 tot priester gewijd en was van 1899-1903 professor in de economie en filosofie aan het seminarium te Caltagirone. Van 1905-1920 was hij loco-burgemeester van deze plaats.
In 1900 nam hij het initiatief tot de oprichting van een Katholieke partij, die later de naam van Italiaanse Christen-Democratie zou aannemen. In 1915 werd hij secretaris van de Italiaanse Katholieke Actie. Na Wereldoorlog II richtte hij de Italiaanse Volkspartij op. Als fel anti-fascist ging Sturzo in Nov. 1924 in ballingschap. Hij verbleef nu beurtelings te Parijs, Londen en New York en hield zich voortdurend bezig met politieke actie in Christelijk - democratische zin. Zo werd in 1925 op zijn initiatief te Keulen een „Internat. Secretariaat van Volkspartijen met Christelijke Inspiratie” opgericht, terwijl hij in 1940 te Londen de Internationale Chr. Dem. Unie oprichtte, van welke organisatie hij momenteel vice-president is. In 1946 keerde hij naar Italië terug. Hoewel hij zelden meer naar buiten optreedt, geldt hij nog steeds als de geestelijke leidsman van de machtige Chr. Dem. partij in Italië.Bibl.: Sintesi sociali (Roma 1906); Riforma statale e indirizzi politici (Firenze 1923); Popolarismo e fascismo (Torino 1924); Pensiero antifascista (Torino 1925); Italy and Fascism (London 1926); La communauté internationale et le droit de guerre (Paris 1931); II ciclo della creazione (Parigi 1932); Essai de sociologie (Paris 1935) 5 Politique et morale (Paris 1938); Sociologia del sopranaturale (New York 1940); Italy and New World Order (London 1944); Discorsi politici di Don L. S., uitg. bij S.’s 80ste verj. door het Istituto L. S., m. inl. v. Salv. Aldisio (Roma 1952).
