Duits filosoof en psycholoog (Berlijn 29 Apr. 1871 - Durham, V.S., 27 Mrt 1938), studeerde filosofie en psychologie, in 1907 buitengewoon hoogleraar te Breslau, daarna in 1916 gewoon hoogleraar te Hamburg. Hij formuleerde een eigen richting in de filosofie nl. het personalisme dat hij als de grondwetenschap beschouwde voor alle wetenschappen, die zich met de mens bezighouden.
In zijn Person und Sache stelt hij tegenover de tegenstelling: geest en stof, de tegenstelling: persoon en zaak.De persoon is ,,unitas multiplex”, d.w.z. een bestaand geheel, dat ondanks de veelheid der delen een werkelijke eigenaardige eenheid vormt en ondanks de veelheid zijner deelfuncties, naar één doel strevende handelingen verricht. In zijn personalistische psychologie legt Stern de nadruk op de eenheid van het geestelijkstoffelijke (de psycho-physische neutraliteit) en de samenhang tussen de innerlijke doelstreving van de persoon en zijn omgeving (convergentieleer).
Naast deze filosofisch psychologische arbeid heeft Stern zeer belangrijke bijdragen geleverd tot de kennis van de kinderpsychologie en de onderzoekmethoden in de psychologie (Begabtenauslese).
Behalve de rechtstreekse invloed op zijn leerlingen, zoals Martha Muchow en H. Werner heeft hij grote invloed uitgeoefend op de ontwikkeling van de psychologie, zoals kan blijken uit talrijke begrippen, welke door hem geïntroduceerd zijn (intelligentiequotiënt, Ernstspiel, enz.). Vermeld moet nog worden de betekenis, die Stern heeft gehad voor de ontwikkeling van Kohnstamm’s Bijbels personalisme.
Bibi.: Person und Sache, Sytem der phil. Weltanschauung, I. Ableitung und Grundlehre, II. Die menschliche Persönlichkeit, III, Wertphilosophie (1906 e.v.); Die Kindersprache (Leipzig 1907, 1928); Psychologie der frühen Kindheit bis z. 6. Lebensjahre (Leipzig 1914); Die Intelligenz der Kinder u. Jugendlichen u. die Methoden ihrer Untersuchung (Leipzig 1920. 41928); Anfänge der Reifezeit (Leipzig 1926); Allg. Psychologie (Den Haag 1935); Autobiografie in: Die Philos. d. Gegenwart in Selbstdarst. VI (1927).
Lit.: E. Seiterich, Die logische Struktur des Typenbegriffs bei S., Ed. Spranger u. Max Weber, diss. Freiburg (1930); A. Adler, e.a. Festschr. z. 60. Geb. tags S.’s (1931); S. Gasper, Die personalistische Weltanschauung W. S.’s (1933); E. Gassirer, in: Acta psychologica V (1938).
