Frans geschiedschrijver (Parijs 21 Febr. 1723 - 6 Sept. 1808), studeerde in de theologie aan het Collége-Mazarin en trad in de geestelijke stand. Eerst bekleedde hij de betrekking van directeur van het seminarium te Reims, in 1757 werd hij benoemd tot prior van de abdij Roé in Anjou en vervolgens tot directeur van het Collège te Senlis.
Bij de stichting van het Instituut in 1795 werd hij er lid van, en onder Napoleon verkreeg hij een aanstelling bij het archief van Buitenlandse Zaken. Hij schreef: Histoire civile et politique de Reims (3 vol. 1756-57), Esprit de la Ligue (3 dln, 1767), Louis XIV, sa cour et le Régent (1787) en Histoire de France (14 dln, 1805).
