Romeinse familie uit het oude patricische geslacht der Aemilii. Van haar leden noemen wij:
Marcus Aemilius Lepidus, die in 80 v. Chr. propraetor (stadhouder) van Sicilië en in 78 consul was. Hij trachtte Sulla’s instellingen ongedaan te maken en trok zelfs met een leger tegen Rome op, maar werd door Catulus verslagen. Hij stierf in Sardinië (77) op zijn vlucht.
Lit.: M. E. Deutsch, The Death of L., Leader of the Revolution of 78 B. G. (Berkeley, Gal. 1918, Univ. of Cal. Publ. in Class. Philol. V, 3).
Zijn gelijknamige zoon, de triumvir Lepidus (gest. 13 v. Chr.), verklaarde zich als praetor in 49 voor Caesar en deed hem, toen Caesar’s overwinningen in Spanje te Rome bekend geworden waren, door een volksvergadering tot dictator benoemen. Caesar verleende hem in 48 een gedeelte van Spanje als provincie, benoemde hem in 46 tot zijn medeconsul en in 45 tot zijn magister equitum. In 44 viel hem Gallia Narbonensis en wederom een deel van Spanje als provincie ten deel. Terwijl de organisatie van zijn leger hem nog te Rome terughield, werd Caesar vermoord; hij steunde Antonius en ontving van deze de waardigheid van pontifex maximus. In 43 v. Chr. bood Lepidus aan Antonius, die voor het leger van de senaat gevlucht was, een wijkplaats aan in Gallië. Toen Octavianus zich met Antonius verbond, werd Lepidus in het Driemanschap opgenomen. Bij de verdeling der wingewesten na de slag bij Philippi beloofden Octavianus en Antonius, die Lepidus in 4a ter beveiliging van Italië achtergelaten hadden, hem de provincie Africa, die hij in 40 ook kreeg en tot 36 behield. In dat jaar nam hij zelfstandig deel aan de operaties tegen Sextus Pompeius en maakte aanspraak op Sicilië; maar zijn troepen lieten hem in de steek en Octavianus dwong hem, zich uit het politieke leven terug te trekken: slechts de waardigheid van pontifex maximus behield hij tot zijn dood.
