(Gr.: Kerkyra, Ital.: Corfii, Latijn: Corcyra)
(1), Griekse nomos (district) omvattende Korfoe, Paxos, Antipaxos, Leukas en enkele andere Ionische eilanden met een gezamenlijke oppervlakte van 639 km2 en 114 620 inw. De hoofdstad Kerkyra ligt op het eiland Korfoe.
(2) is het 588 km2 grote en ruim 100 000 inw. tellende grootste Ionische eiland en hoofdeiland van de gelijknamige Griekse nomos. Het is 65 km lang, maximaal 32 km breed en wordt door het 3-18 km brede Kanaal van Otranto van de kust van Albanië en Griekenland gescheiden. Het N. gedeelte bestaat uit tot 914 m hoogte reikend gebergte, samengesteld uit Krijt- en Jura-gesteenten. Het langgerekte zuidelijke deel bestaat uit vlak heuvelland van tertiaire oorsprong, vnl. zandsteen, mergel en conglomeraten. Het zachte klimaat maakt het eiland tot een prettig winterverblijf. De gern. Jan.-temp. bedraagt 10,1 gr. C., Juli heeft 25,8 gr. en de gemiddelde jaartemperatuur is 17,7 gr. De gemiddelde neerslag, die 1357 mm per jaar bedraagt, is vnl. geconcentreerd in de maanden Nov.-Febr. Het voornaamste middel van bestaan is landbouw met als producten: olijfolie, fruit en wijn. Er is zeep-, macaroni- en lederindustrie. Het van goede wegen voorziene eiland heeft een enigszins hogere welvaart dan de andere Ionische eilanden, veroorzaakt door een belangrijk vreemdelingenverkeer.
GESCHIEDENIS
Volgens de overlevering is Corcyra het Homerische eiland Scheria, het land der Phaeaken. De Korinthiërs koloniseerden het in 734 v. Chr. en verdrongen er de oudst bekende bewoners, de Eretriërs. Als schakel in de verkeersweg van Griekenland naar het W. wist Corcyra zich tamelijk onafhankelijk te houden en in 431 ontstond de Peloponnesische oorlog als gevolg van een conflict met het moederland over de gemeenschappelijke kolonie Epidamnos. In de volgende eeuwen leed het eiland onder burgeroorlogen en plunderingen door de Spartanen en Illyrische zeerovers en het stelde zich in 229 onder bescherming van de Romeinen. In de Middeleeuwen en later deelde Korfoe het lot der Ionische eilanden. In Wereldoorlog II was het eiland van Apr. 1941 - Oct. 1944 bezet door troepen van de Asmogendheden.
Korfoe-kwestie.
Op 27 Aug. 1923 werden de Italiaanse generaal Tellini, president der commissie tot het afbakenen der grenzen van Albanië, en 4 leden van zijn gevolg te Janina vermoord. Na het zenden van een ultimatum door Italië en na een antwoord daarop van Griekenland bezette op 31 Aug. de Italiaanse vloot Korfoe na een bombardement. Oorlog dreigde. Griekenland onderwierp het geschil aan de Volkenbond, die op 6 Sept, vraagpunten om advies aan de Conférence des ambassadeurs zond. Deze legde het geschil bij, stelde 27 Sept, als uiterste termijn voor de ontruiming van Korfoe en veroordeelde Griekenland tot het betalen der door Italië geëiste schadeloosstelling van 50 000 000 lire op grond van nalatigheid in het zoeken en ontdekken der schuldigen. 29 Sept. 1923 was Korfoe ontruimd.
Lit.: J. Partsch, Die Insel K. (Gotha 1887); B. Schmidt, Korkyrâische Studiën (Leipzig 1890); A. de Claparède, Corfou et les Corfiotes (Genève 1900) ; Documents Diplomatiques Différence Italo-Grec. Août-Septembre 1923 (1923); H. Wilson Harris, Italy, Greece and the League (1923); G Glasgow, The Janina Murders and the Occupation of Corfu (1923) ; S. P. Nicoglou, L’Affaire de Corfu et la Société des Nations (1925).
