(Konya, Gr.: Ikonion, Lat.: Iconium)
(1), Turks vilajet (il) met een oppervlakte van 48 490 km2 en (1945) 661 875 inw. Het tot de dichtst beboste delen van Turkije behorende district omvat een deel van de Taurusketen en van het centrale steppengebied. De bevolking houdt zich vnl. bezig met landbouw en veeteelt. Er is katoen-, zijde- en tapijtindustrie, zout- en salpeterwinning. In 1903 werden in de vlakte door kanalen uit het Beisjekir (Beishekir-)meer bevloeiingswerken aangelegd met hulp van Nederlandse ingenieurs. In 1913 kwamen deze gereed, doch zij raakten in verval tijdens Wereldoorlog I en daarna.
(2) is de hoofdstad van het gelijknamige Turkse district, met (1945) 58455 inw. De stad ligt op 1207 m hoogte, is eindpunt van de Anatolische en beginpunt van de Bagdadspoorweg . Zij is het commerciële centrum van de agrarische omgeving. Op een heuvel in de nabijheid liggen de ruïnes van een Seldsjoekenburcht. Het graf van Djelal ed-Din-Roemi bevindt zich in de hoofdmoskee der Mewlewi (-orde), die, nadat in 1920 een beweging vóór de sultan was onderdrukt, in 1925 werd ontbonden. De moskee is thans ingericht als museum. Konia, op de rand van de vlakte gelegen, heeft een oud gedeelte en een nieuwe, moderne stad. Het is het oude Iconium in Phrygië, later de hoofdstad van Lycaonië, die door Paulus op zijn eerste zendingsreis bezocht werd (Hand. 13 : 51 - 14 : 5). Later werd de stad de residentie van de sultans der Seldsjoeken. Frederik Barbarossa behaalde er op 18 Mei 1190 zijn laatste overwinning. Bajazet I veroverde de stad in 1392, Mohammed II in 1460 en Achmed, de zoon van Bajazet II, in 1511. Soleiman overwon in 1559 zijn zoon Bajazet in Konia en het Turkse leger werd er in 1832 onder grootvizier Rasjid Mahmed door Ibrahim-Pasja verslagen. In 1919-1920 hadden de Italianen hier een bezetting. In 1920 werd een opstand voor de sultan onderdrukt.
