(Chinees: Ho-tien) (1), een oase in het Tarimbekken, gelegen aan de zuidelijke rand van de Takla Masan-woestijn, ca 300 km ten Z.O. van Jarkand in Oost-Turkestan (Sinkiang), met ca 220 000 inw. In het vruchtbare lössgebied liggen de steden Khotan, Joeroeng-kasj en Karakasj en het dankt zijn vruchtbaarheid aan de rivieren Joeroeng-kasj en Kara-kasj, die zich later verenigen tot de Khotan-darja, die de meeste löss hebben aangevoerd en ook de bevloeiing van de oase mogelijk maken.
Aldus kunnen er tarwe, rijst, haver, gierst, katoen, luzerne, olijven, abrikozen, perziken, appelen en zijde voortgebracht worden. De rivieren voeren eveneens goudhoudend zand uit het Kwen Lun-gebergte aan.Reeds tijdens de Han-dynastie was Khotan een zeer belangrijk deel van China. Vanwege de verbindingen met India kon het Boeddhisme via Khotan in China doordringen en werd de staat Khotan een belangrijk Boeddhistisch centrum.
Later kwam het gebied achtereenvolgens aan Westtoerkestanse Arabieren, aan Kasjgar, aan Djingiz Chan (13de eeuw) en het speelde een belangrijke rol in de Doenganenopstand (1864-1875) en in die van Jakoeb Beg enige jaren later. In 1878 kwam het weer onder Chinees bestuur en kwam een goede regeling van de irrigatie tot stand.
(2) of Iltsji, stad in Oost-Turkestan en centrum van de gelijknamige oase, met ca 30 000 inw. Zij ligt aan de voet van het Kwen Lungebergte op 1406 m hoogte en heeft zijde-, goud-, koper-, edelsteen-, vilt- en tapijtindustrie. De stad is een der belangrijkste industriële centra van Oost-Turkestan en heeft veel handel, daar ze aan de karavaanweg India-Kasjgar ligt.
Lit.: Aurel Stein, Ancient Khotan, 2 dln (1907).
