Duits rechtsgeleerde (Hannover 24 Juli 1836 - Folkestone 20 Aug. 1913), werd, na enige rechterlijke betrekkingen bekleed te hebben, buitengewoon hoogleraar te Rostock, in 1868 gewoon hoogleraar te Breslau en in 1878 te Göttingen. Van 1890-1893 had hij, als lid van de Duits-vrijzinnige partij, zitting in de Duitse Rijksdag.
Hij heeft zich zeer verdienstelijk gemaakt op het gebied van het internationaal privaatrecht en op dat van het strafrecht. Zijn opvatting was, dat ieder burger verplicht is tot handhaving der rechtsorde mede te werken, in de eerste plaats negatief, door geen onrecht te doen. De misdadiger levert geen negatieve bijdrage en moet daarom een positieve geven. nl. straf ondergaan. De straf moet zijn een herstel van het kwaad door het kwaad. MR DR J. WIJNVELDTBibl.: Das internationale Privat- und Strafrecht (1862); Die Grundlagen des Strafrechts (1869); Die Lehre vom Kausalzusammenhänge, bes. im Strafrecht (1871); Systematik des deutschen Strafprozessrechts (1878); Das Deutsche Givilprozessrecht mit Rücksicht auf die Justizgesetze des Deutschen Reichs (1880); Handbuch des deutschen Strafrechts (1882); Lehrbuch des internationalen Privat- und Strafrechts (Stuttgart 1892); Gesetz und Schuld im Strafrecht (1906-1909).
Lit.: Verzeichnis der Schriften v. L. v. B., mit einem Lebensabriss von Frensdorff (Göttingen 1916); L. Strisower in Grünhuts Zeitschr. Bd. 40 (1914), blz. 575 en w.
