Duits politicus en financieel deskundige (Neustadt a. d. Hardt 22 Juli 1872 - bij een spoorwegongeluk te Bellinzona 23 Apr. 1924), was van 1906-1908 directeur der Anatolische spoorwegmaatschappij en van 1908-1915 mededirecteur der Duitse Bank.
In Febr. 1915 werd hij staatssecretaris van Financiën en kreeg daardoor de leiding bij het financieren van Wereldoorlog I, hetgeen hij volbracht door leningen in plaats van belastingen, wat later scherpe critiek uitgelokt heeft. In Mei 1916 werd Helfferich minister van Binnenlandse Zaken en vicekanselier, welke functies hij echter in Aug., resp. Nov. 1917 moest neerleggen als gevolg van de oppositie van links. In de zomer van 1918 was hij korte tijd Duits gezant te Moskou. Na de Novemberrevolutie trad Helfferich op als leider van de Duits Nationale Volkspartij (Conservatieven). Hij dwong minister Erzberger tot een aanklacht wegens belediging; wel werd hij zelf tot een boete veroordeeld, maar Erzberger was politiek onmogelijk gemaakt.
Tegen de politiek van het ministerie-Wirth-Rathenau tot uitvoering van het Verdrag van Versailles voerde hij een felle oppositie. Omgekeerd passeerde de regering hem herhaaldelijk als president van de Rijksbank (Schacht kreeg dit ambt) ofschoon hij zich buitengewoon verdienstelijk gemaakt had bij de voorbereiding van de stabilisering van de Mark.Bibl.: Die Reform des deutschen Geldwesens nach der Begründung des deutschen Reichs (2 dln, 1898); Studien über Geld- und Bankwesen (1900); Das Geld (1903, 6de dr., 1923); Deutschlands Volkswohlstand (1888-1913) (1913, 7de dr., 1918); Reden und Aufsätze aus dem Kriege (1917); Der Weltkrieg (3 dln, 1919); een biografie van zijn schoonvader Georg von Siemens (3 dln, 1921-1923); Die Politik der Erfüllung (1922); Reichstagreden 1920-1924 (2 dln, 1922-1925).
Lit.: Von Lumm, K. H. als Währungspolitiker u. Gelehrter (1926).
