een der grootste Duitse rechtshistorici uit de 19de eeuw (Jena 20 Nov. 1781 - Keulen 4 Juli 1854), werd in 1805 hoogleraar te Frankfort a. d. O., in 1811 te Berlijn.
In 1813 nam hij deel aan de oorlog; in 1817 aanvaardde hij het hoogleraarsambt te Göttingen, dat hij in 1829 wegens ziekte moest neerleggen. Eichhorn behoort met Fr. C. von Savigny* tot de baanbrekers van de historische richting in de rechtswetenschap, evenals deze niet onbeïnvloed door de romantiek. Terwijl laatstgenoemde zich hoofdzakelijk bewoog op het gebied van het Romeinse recht, is Eichhorn de grondlegger van de Germaanse rechtsgeschiedenis als zelfstandige wetenschap. Hij was de eerste, die een volwaardig samenvattend werk schreef over de Duitse rechtsgeschiedenis tegen de historisch staatkundige achtergrond, in vele details uiteraard verouderd, maar in zijn veelzijdigheid en geslotenheid een grote prestatie: Deutsche Staats- und Rechtsgeschichte (4 dln, 1808-1823).Lit.: Joh. Fr. v. Schulte, K. F. E.,sein Leben und Wirken (1884); K. Jelusic, Die historische Methode K. F. E.s. (1936) (met volledige lit. opgave); F. Frcnsdorff, Das Wiedererstehen des deutschen Rechts. Zum 100-jähr. Jubiläum von K. F. E.s Rechtsgeschichte, in: Zeitschr. f. Rechtsgesch. G. A. dl 29 (1908).
