Duits politicus (Duisburg 7 Febr. 1877 - Heidelberg 10 Nov. 1948), vestigde zich in 1905 als advocaat in zijn geboortestad, ging in 1911 voor voortgezette studie in de staatswetenschappen naar Heidelberg, diende in Wereldoorlog I als artillerie-officier en begaf zich, na de oorlog in Heidelberg teruggekeerd, in de politiek. Voor Stresemann’s Deutsche Volkspartei werd hij in 1920 in de Rijksdag gekozen.
Sedert 1926 trad hij in verschillende kabinetten als Reichswirtschaftsminister op, om na de dood van Stresemann (3 Oct. 1929) deze als minister van Buitenlandse Zaken op te volgen. Hij nam als zodanig deel aan de onderhandelingen over het plan-Young, die leidden tot een breuk tussen hem en Schacht. De laatste trad af als president van de Reichsbank. Curtius’ streven naar een tolunie met Oostenrijk, die in het buitenland, vooral in Frankrijk, op veel verzet stuitte, maakte in 1931 een einde aan zijn politieke loopbaan.
