eigenlijk Fleury Husson, Frans schrijver (Laon 10 Sept. 1821 Sèvres 7 Dec. 1889), ontving zijn opleiding in zijn geboorteplaats en kwam later in de leer bij een boekhandelaar te Parijs. Hij leverde een groot aantal opstellen van verschillende aard in Le Corsaire en L’artiste, doch eerst na 1847, met zijn stuk Chien-Caillou, begon hij een belangrijker plaats in te nemen op het gebied der letterkunde.
Champfleury behoort tot de grondleggers van de realistische school in de letteren en de kunst, welke zich manifesteert in de generatie die ca 1850 aan het woord komt. Dit realisme bestaat in een getrouwe weergave van de feiten en geschiedenissen welke de schrijver of zijn vrienden of vriendinnen overkomen, een weergave, waarbij de verbeelding zo weinig mogelijk wordt te hulp geroepen. In een twintigtal romans, tussen 1847 en 1866 geschreven, geeft Champfleury een afspiegeling van het leven in een kleine provinciestad, een beeld, zo getrouw, dat de schrijver meermalen met de justitie in aanraking komt. Tegelijkertijd tracht Champfleury deze richting te verdedigen met een aantal artikelen, in 1857 verzameld onder de titel Le Réalisme en met enige medestanders samen in een ephemeer tijdschriftje, eveneens Le Réalisme geheten (1856-1857).
De laatste vijftien jaar van zijn leven wijdde Champfleury aan de geschiedenis van de caricatuur.DR R. WIARDA
Bibl. (voorn. romans): Les Bourgeois de Molinchart (1855); Les Aventures de Mademoiselle Mariette (1853): Monsieur de Boisdhyver ( 1856) ; Les Souffrances du professeur Delteil ( 18.53) ; La Succession Le Camus (1858). Kunsthistorie: Histoire de la caricature antique (1865); Hist. de la caricature moderne (1865); Hist. des faïences patriotiques sous la Révol. (1866); Les chats, histoire, mœurs, etc. (1868) ; Hist. de l’imagerie populaire (1869) ; Hist. de la caricature au moyen âge (1871); Hist. de la caricature sous la République, l’Empire et la Restauration (1874) ; Hist. de la caricature sous la Réforme et la Ligue (1880) ; Bibliographie céramique (1881); Les vignettes romantiques (1883); Le musée secret de la caricature (1888).
Lit.: P. Martino, Le Roman réaliste sous le second empire (Paris 1913); E. Maynial, L’époque réaliste (Paris 1931) (Coll. XIXe siècle, dirigée par R.
Lalou).
