(Winsen, in Hannover, 21 Sept. 1792 - Weimar 3 Dec. 1854), is bekend door zijn betrekkingen tot Goethe. Hij nam deel aan de krijgstocht tegen de Fransen (1813-1814) en ontving in 1815 een aanstelling bij de militaire administratie te Hannover.
Nadat hij in 1821 een bundel gedichten in het licht gegeven had, studeerde hij in de letteren te Göttingen. In het najaar van 1823 begaf hij zich weder naar Hannover en zond het handschrift van zijn Beiträge zur Poesie (1823) naar Goethe, die hij in hetzelfde jaar te Weimar bezocht. Goethe hield Eckermann als secretaris (zonder honorarium) bij zich en maakte van zijn diensten veel gebruik. In 1827 werd Eckermann eershalve door de Senaat der hogeschool te Jena tot doctor benoemd. In 1830 maakte hij met de zoon van Goethe een reis naar Italië en werd vervolgens benoemd tot hofraad en bibliothecaris der groothertogin. Eckermann heeft naam gemaakt door de uitgave van zijn Gespräche mit Goethe (dl i en 2, 1837; dl 3, 1848), die in nagenoeg alle Europese talen zijn vertaald. Ook zorgde hij met Riemer voor een uitgave der nagelaten werken van Goethe (2 dln, 1837) en voor een volledige uitgave van diens werken (40 dln, 1839-1840).Lit.: J. Petersen, Die Entstehung der Eckermannschen Gespräche und ihre Glaubwürdigkeit (1925); H. H. Ho üben, J. P. E., sein Leben für Goethe (2 dln, 1925-1928); Idem, Goethes Eckermann; Die Lebensgesch. eines bescheidenen Menschen (1934).
