Frans geneesheer (Sauve 19 Mrt 1684 - Parijs 5 Mei 1766), in 1710 professor in de geneeskunde te Toulouse, sinds 1731 te Parijs en lijfarts van Louis XV, verdient vermelding als een der voorlopers der moderne Bijbelcritiek. Als bijna 70-jarige poogde hij in een betoog, dat lang onopgemerkt bleef, de „gedenkschriften” te ontleden, waarvan Mozes gebruik zou hebben gemaakt om het bijbelboek Genesis samen te stellen.
Deze (thans ook al weer verouderde) methode der „bronnenschifting”, op grond der verschillende benamingen Gods (Jahwe en Elohim) en verschillen in stijl en woordkeus, was echter, buiten Astruc’s weten, reeds eerder in toepassing gebracht door den predikant H. B. Witter in Hildesheim (1711). Astruc’s werk droeg de titel: Conjectures sur les mémoires originaux dont il paraît que Moyse s’est servi pour composer le livre de la Genèse, anoniem verschenen te Brussel in 1753.Lit.: A. Lods et P. Alphandéry, Jean Astruc et la crit. bibl. au XVIIIe siècle (Paris-Strassbourg 1924); E. Ritter et Ch. Rist, in: Bulletin de l’hist. du protest. français (1916, 1917); M. Siemens, in: Zeitschr. f. alttestam. Wiss. (1908); Edward Mc Queen Gray, Old Testament Criticism, its Rise and Progress (New York 1923).
