hervormd godgeleerde (Genève 24 Aug. 1671 - 1 Mei 1737), zoon van de vorige, studeerde te Genève en te Leiden onder Spanheim, werd predikant te Genève en 1697 hoogleraar.
In tegenstelling tot zijn vader werkte hij mede aan de afschaffing van de verplichting op de Formula Cons. Helv. (1706), ofschoon hij in het algemeen wel orthodox, in „redelijke” zin opgevat, was, echter onder afwijzing van de praedestinatieleer. Ook aan het bindend gezag der canones van Dordrecht en andere confessionele formuleringen hielp hij een einde maken (1725). Zijn opvatting wordt gekenmerkt door elementen der natuurlijke theologie (lumen naturae), die echter de openbaring nodig heeft om tot ware godskennis te komen; in de heilsleer verbindt hij activiteit met de overtuiging van volkomen afhankelijkheid der genade. De interpretatie van Turrettini’s theologie in de vertalingen en samenvattingen daarvan door de Geneefse hoogleraar J. J. Vernet (gest. 1789), vriend van Rousseau, is te zeer in deïstische richting getrokken.
Bibl.: Opera omnia, 3 vol. (Leeuwarden 1774).
Lit.: E. de Budé, Vie de J. A. T. (1880); P. Wernle, Der schweizerische Protestantismus im 18. Jahrhundert I (1924).
