(Delft ca 1515 Brussel 12 Mrt 1570), was landsadvocaat van Holland in de kritieke dagen van Beeldenstorm en hagepreken. Hij was eerst pensionaris van het Vrije van Brugge en werd in 1544 naast zijn vader, mr Hugo van den Eynden, pensionaris van Delft, totdat hij in 1560 Adriaan van der Goes opvolgde als landsadvocaat van Holland.
Reeds eerder verschijnt hij in de vergaderingen van de Staten-Generaal (1557 - 1559) onder de afgevaardigden van Holland. Als landsadvocaat steunde hij de Staten in hun pogingen om op eigen initiatief bijeen te komen, zelf te beslissen, wie in de Ridderschap verschijnen mochten en in hun tegenkanting tegen de plakkaten, zoals uit het rekest van de Staten in Juli 1566 aan de Landvoogdes blijkt. Hij werkte daarbij samen met de prins. Tegelijk met vele pensionarissen werd hij in Mrt 1568 op last van Alva gevangengenomen en voor de Bloedraad van al het bovengenoemde beschuldigd. Zonder zich behoorlijk te hebben kunnen verdedigen, stierf hij in de gevangenis te Brussel. Hij was trouw gebleven aan de Katholieke leer en wordt beschreven als een geleerd en standvastig man.Lit.: P. A. Meilink, De verdediging van J. v. d. E. voor den Raad v. Beroerten, in: Bijdr. en Meded. v. h. Hist. Genootschap XLV (1924).
