Nederlands schilder (Harlingen 1608 of 1609 - Amsterdam 27 Aug. 1651), was eerst leerling van Lambert Jacobsz. te Leeuwarden, vervolgens omstreeks 1632 van Rembrandt te Amsterdam, wiens invloed hij in sterke mate onderging. Backer was een uitnemend portretschilder, wat o.a. blijkt uit zijn portret van een jongen in het grijs van 1634 in het Mauritshuis in Den Haag en de portretten van J.
Lutma en zijn vrouw (van ± 1640) te Amsterdam. Het Rijksmuseum bezit regentenstukken van zijn hand. Na 1640 wordt zijn kunst echter oppervlakkiger en daardoor minder boeiend. Hij geeft toe aan de barokke smaak van die tijd en streeft naar een zekere zwierigheid. Ook zijn mythologische en historische schilderingen zijn van geringer betekenis, dan zijn vroegere portretten. In zijn tijd stond Jacob Backer echter in hoog aanzien. Hij had verschillende leerlingen o.w. zijn broer Adriaen Backer en Jan de Baen.
