gemalin van de Israëlietische koning Achab (871-852 v. Chr.), was een dochter van Ethbaal, koning van Tyrus, de Phoenicische hoofdstad, een voormalig priester van Astarte.
Zij onderscheidde zich door heerszucht en wreedheid en liet niets onbeproefd om de dienst van de Tyrische Baal uit haar vaderland in Israël in te voeren, waarom zij door de profeten, inzonderheid Elia, hevig bestreden werd en hun vijandig gezind was. Zij regeerde ten tijde van haar zoons Ahazia en Joram nog 13 jaar. Maar toen Jehu de dynastie van Achab uitroeide (II Kon. 9; 841 v. Chr.), werd zij, op Jehu’s bevel, te Jizreël uit het venster geworpen (ca 840), waarna de honden haar lijk verscheurden en verslonden.
