Nederlands godgeleerde (Hoorn 31 Jan. i777-’s-Gravenhage 22 Oct. 1867), studeerde te Amsterdam en te Utrecht, werd predikant te Zeist 1798, te Amersfoort 1800, te Zutfen 1803 en ten slotte te ’s-Gravenhage 1805. Hier werd hij door koning Willem I benoemd tot de eerste secretaris van de nieuwe Algemene Synode der Ned.
Herv. Kerk in 1815 en tot secretaris, later voorzitter van de Commissie tot de zaken van de Protestantse Kerken in Ned.-Oosten West-Indië, terwijl hij in 1822 ook hofprediker werd. In deze functies bleek hij uitstekend op zijn plaats; hij behoort daarom tot de werkelijk historische figuren der Ned. Herv. Kerk. Op verzoek van en met prof.
A. Ypeij te Groningen schreef hij de Geschiedenis der Ned. Hervormde Kerk in 4 dln (1819-1824); hij toonde zich daarin meer rationa listisch-liberaal dan hij later was; zijn aard was conservatief, niet dogmatisch, maar hij hield zich aan de Bijbel. Als goed stilist heeft hij veel preken uitgegeven.Lit.: J. J. van Oosterzee, in Levensber. van de Mij' d. Ned. Letterk. 1868; Het Prot. Vaderland II, 445-449 m. bibliogr.; Nw Ned. Biogr.
Wb. IV, 500.
