(gest. 28 Oct. 457), bisschop van Edessa (435), minder fel tegen Nestorius gekant dan zijn voorganger Rabboulas, werd in 448 op een concilie te Antiochië rechtzinnig bevonden. Hij werd echter door de zgn. ,,rover”-synode te Ephese in 449 in zijn afwezigheid veroordeeld en afgezet.
Het 4de algemene concilie te Chalcedon herstelde hem in 451 in zijn waardigheid. Daar dit concilie bij de Jacobieten uitermate impopulair is (het veroordeelde het Monophysitisme), geldt hij bij hen als ,,Nestoriaan”, ondanks het bewijs van het tegendeel, dat hij herhaaldelijk heeft gegeven. Door een edict van keizer Justinianus I (527-565) en een uitspraak van het 5de algemene concilie te Constantinopel (553) is zijn Brief aan Maris als een der „Drie hoofdstukken” veroordeeld. De brief bevat een ongunstig oordeel over Cyrillus van Alexandrië en over het 3de algemene concilie van 431 te Ephese.Lit.: E. Sloots, De diaken Pelagius en de verdediging der Drie Kapittels (1936).
