(Grieks: Chalkedon), of Kalchedon, stad in het oude Bithynië, aan de mond van de Bosporus tegenover Byzantium, 17 jaar vóór deze stad, ca 685 v. Chr. door de Megarensers gesticht.
Zij was lid van de Attisch-Delische Zeehond, later aangesloten bij Byzantium. In 140 v. Chr. verloor zij haar bloei, doordat koning Nikomedes met haar burgers zijn nieuwe hoofdstad Nicomedia bevolkte. Bij testament van Nikomedes III kwam Chalcedon in 74 v.
Chr. aan de Romeinen. Hier behaalde 323 n. Chr. keizer Constantinus een overwinning op Licinius. Langzamerhand kwam zij in verval, maar werd weder opgebouwd door Valens, die haar Justinianea noemde.
In 451 werd er een belangrijk oecumenisch concilie gehouden. In 616 werd de stad door de Pers Chosroës en later door de Turken verwoest, die van de stenen moskeeën in Constantinopel bouwden. Op haar plaats verheft zich thans Kadikeüi.
