Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 18-10-2023

HILARIUS VAN POITIERS

betekenis & definitie

Heilige, kerkleraar (Poitiers ca 315 - 1 Nov. 367), werd ca 345 tot het Christendom bekeerd en gedoopt, ca 354 tot bisschop van zijn vaderstad gewijd, bestreed de Arianen o.a. op de synode te Parijs (355), doch werd op instigatie van Saturninus van Arles na de Synode van Béziers naar Phrygië verbannen (356-360). Daar leerde hij de Oosterse theologie kennen en voltooide zijn werk [i]Over de H.

Drievuldigheid. [/i]Teruggekeerd naar Frankrijk, riep Hilarius tegen de Arianen een nationaal concilie bijeen te Parijs (361) en bestreed gedurende een tweejarig verblijf in Italië de Ariaans-gezinde Auxentius van Milaan; door zijn geloofsijver verwierf hij de titel van „Athanasius van het Westen”. Zijn laatste jaren besteedde Hilarius aan de zielzorg van zijn bisdom. Buiten schriftcommentaren en kerkelijke hymnen schreef hij nog verschillende historische werken over het Arianisme, o.a. De Synodis.Bibl.: werken uitgeg. d. Maffei (1730), herdrukt bij Migne, Patr. Lat. 9 en 10; uitg. d. A. Zingerle en A. L.

Feder in het Corpus ecclesiasticorum latinorum, dl 22 en 65: Psalmencommentaar (1891) en De mysteriis e.a. (1916); vert. v. De Trinitated. A. Antweiler: 12 Bücher über die Dreieinigkeit (Bibl. d. Kirchenväter, 2de dr., 1933-34).

Lit.: J. H. Reinkens, H. (Schaffhausen 1864); A. L. Feder, Studien zu H., in Sitzungsberichte Wien 162—169 (1910-1912); J. B.

Baltzer, Die Trinitätslehre des hl. H. (1903); W. E. Myers, The hyms of S. H. (Philadelphia 1928); B. Kolon, Die Vita S.

Hilarii (1925); P. Smulders, La doctrine trinitaire de S. Hil. (Rome 1944).

< >