Duits natuurfilosoof (Hamburg 26 Sept. 1891), was van 1926 tot 1933 hoogleraar in de natuurkunde en de natuurfilosofie aan de Universiteit te Berlijn, daarna hoogleraar in de filosofie aan de universiteit te Istanboel, thans aan de universiteit van Californië te Los Angeles.
Met W. Dubislav, K. Grelling, C. G. Hempel, O. Helmer, M.
Strauss en A. Herzberg vormde hij te Berlijn een wijsgerige kring, die nauwe betrekkingen onderhield met de Wiener Kreis* en evenals deze op neo-positivistisch standpunt stond. Samen met R. Carnap* richtte hij het tijdschrift Erkenntnis op, waarvan gedurende de jaren 1930 tot 1938 zeven delen verschenen (in 1939 verscheen nog een achtste deel onder de titel The Journal of Unified Science). Reichenbach’s eerste geschriften hebben betrekking op de grondslagen der relativiteitstheorie. Later ontwikkelde hij een waarschijnlijkheidslogica en hield hij zich bezig met de grondslagen der quantumtheorie en der symbolische logica.
Bibl.: Axiomatik der relativistischen Raum-Zeit-Lehre (Braunschweig 1924); Philosophie der Raum-Zeit-Lehre (Berlin 1928); Wahrscheinlichkeitslehre (Leiden 1935); Experience and Prediction (Chicago 1938); Philosophical Foundations of Quantum Mechanics (Berkeley, Calif., 1944); Elements of Symbolic Logic (New York 1947); The Rise of Scientific Philosophy (Berkeley, Calif., 1951).
