Pruisisch generaal (Wustrau 24 Mei 1699 - Berlijn 27 Jan. 1786), diende van 1714-1724 in een infanterieregiment, ging daarna tot de dragonders over, maar werd in 1726 wegens een disciplinaire fout tot vestingstraf veroordeeld. In 1730 kwam hij weer in dienst bij de compagnie der lijfhuzaren, waarbij hij het volgend jaar ritmeester en in 1741 overste werd.
Op 20 Mei 1745 vol voerde hij met zijn regiment de beroemde Zieten-rit door de Oostenrijkse stelling in Opper-Silezië, om daardoor de verbinding met Markgraaf Karel weer te herstellen. In 1756 werd hij luitenant-generaal. In de Zevenjarige Oorlog verwierf hij nieuwe roem en werd hij op het slagveld van Liegnitz (15 Aug. 1760) tot generaal der cavalerie benoemd. Op 3 Nov. van hetzelfde jaar besliste hij de slag bij Torgau door de bestorming van de Hoogte van Süptitz.Lit.: G. Winter, H. J. v. Z., eine Biographie, 2 dln (1886).
