zijn een soort militaire ruiters, welke in het laatst van de 16de eeuw is ontstaan. Zij zijn in feite hetzelfde als „bereden infanterie”, doch met dien verstande dat het zwaartepunt zich al spoedig meer en meer naar de dienst te paard verplaatste.
In Frankrijk komen zij voor het eerst voor ca 1590; in Noord-Nederland worden de eerste compagnieën dragonders opgericht in 1606. De oorsprong van de naam is onzeker. Zij bereden een minder slag van paarden dan de cavalerie, waarvan zij steeds scherp worden onderscheiden. In de legers van Gustaaf Adolf en Cromwell speelden zij, bewapend met degen, karabijn, borstharnas en stormhoed, een belangrijke rol. In de oorlogen van Frederik de Grote en Napoleon gelden zij reeds als volwaardige cavalerie en raakt het gevecht te voet op de achtergrond, gelijk ook in de 19de eeuw het geval was. In Nederland bestond sinds 1855 de gehele cavalerie uit dragonders, die in 1867 tot huzaren werden getransformeerd. In Frankrijk werden na Wereldoorlog I de dragonders ten dele gemotoriseerd, als „dragons portés” of„motorisés”. (zie verder cavalerie).
