Romeins veldheer ten tijde van Claudius en Nero, was eerst consul te Rome en werd in 47 tot commandant van het leger aan de Beneden-Rijn aangesteld. Als zodanig ondernam hij een veldtocht in het gebied van de Friezen en van de Chaucen, maar werd teruggeroepen, daar de regering te Rome geen oorlog in Germanië wenste te voeren.
Daarna deed hij een kanaal graven ter verbinding van de Maas met de Rijn (Fossa Corbulonis), dat ongeveer de Vliet volgde, en begon met de aanleg van een reeks forten langs de linkeroever van de Rijn. Als proconsul van Syrië behaalde hij er een overwinning op Vologeses, koning van de Parthen, en diens broeder Tiridates, die tegen Tigranes, koning van Armenië en een bondgenoot van de Romeinen waren opgetrokken. Hij bracht hen, hoewel zij bij herhaling in verzet kwamen, tot volkomen onderwerping. Toen de achterdochtige Nero hem terugriep, om hem uit de weg te ruimen, stortte hij zich te Cenchreae, de haven van Korinthe, in zijn zwaard (67).
Volgens Plinius de Oudere heeft hij een beschrijving geleverd van zijn veldtochten in Armenië. Zijn dochter Domitia werd later de gemalin van keizer Domitianus.Lit.: R. Jesse, De Cn. Domitii Corbulonis vita, moribus et gestis commentatio, diss. Lugduni Bat. (1893); Schoonover, D.
Corbulo, diss. (Chicago 1909).
