Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 05-01-2022

George bancroft

betekenis & definitie

Noordamerikaans geschiedschrijver en staatsman (Worcester, Mass. 3 Oct. 1800 - Washington 17 Jan. 1891), ontving zijn opleiding eerst te Exeter in Newhampshire en werd op 13jarige leeftijd student aan het Harvard College te Cambridge. In 1818 begaf hij zich naar Göttingen (waar hij o.a. geschiedeniscolleges van Heeren volgde) en in 1820 naar Berlijn, om er zijn studiën voort te zetten, reisde door een groot gedeelte van Europa en aanvaardde na zijn terugkeer in 1822 in Amerika een betrekking aan Harvard als leraar in de Griekse taal.

Met J. G. Cogswell stichtte hij de Round-Hill school te Northampton. In 1823 ga? hij een bundel Poems uit. Hij hield tevens voorlezingen over Duitse dichters en Duitse wetenschap. In 1831 verliet hij het onderwijs en nam in de partij der Democraten een levendig aandeel aan de politiek.

Ten tijde van president Polk werd hij (1845) minister van Marine. Van 1846-1849 was hij gezant der V.S. te Londen en van 1867-1874 te Berlijn. Hier bracht hij de Bancroft-verdragen over regeling der immigratie tot stand, waarbij Engeland en Duitsland het beginsel erkenden, dat een burger van deze staten burger der V.S. kon worden door emigratie, waardoor de landverhuizing zeer bevorderd werd. Hij werd in 1874 op zijn verlangen teruggeroepen en vestigde zich te Washington, waar hij zich verder aan de studie wijdde, terwijl hij ook reeds vroeger belangrijke werken over de geschiedenis had samengesteld. Deze munten uitdoor levendigeverhaaltrant, goede ordening van de stof en vooral doordat hij al het vertelde ernstig aan de bronnen toetste.Bibl.: A History of the United States from the Discovery of the American continent, 1492-1782 (iste dr., 10 dln, 1834-1874); History of the Formation of the Constitution of theU.S.A., 17821789 (2 dln, 1882), een vervolg van het voorgaande; Memorial Address on the Life of Lincoln (1866); vele literaire miscellanies; Literary and Historical Miscellanies (1855); Martin v. Buren to the end of his Public Gareer (1889).

Lit.: J. F. Jameson, The Hist. of historical writing in America (1891); M. A. De Wolfe Howe, Life and Letters of G. B., 2 vol. (1908); J.

S. Bassett, The Middle Group of Am. Historians (1917).

< >