is de benaming voor dranken waarvan de alkohol (aethylalkohol) die zij bevatten door distilleren is gewonnen uit gegiste, suikerhoudende vloeistoffen. Door die gisting ontstaat dan alkohol in een hoeveelheid die ten hoogste ca 15 pct van het totale volumen van de vloeistof kan uitmaken.
Men onttrekt de alkohol aan die vloeistoffen door distillatie en verkrijgt dan een geconcentreerde alkohol die als „gedistilleerd” voor consumptie of voor verwerking in allerlei dranken geschikt is.De alkohol in verschillende gedistilleerde dranken kan gewonnen zijn uit wijn, zoals bij Cognac, Armagnac, Marc de Bourgogne, enz.; ook uit het gegiste sap van andere vruchten, zoals Kirschwasser, Mirabelle, Calvados, Quetschenbranntwein, enz. Voor andere soorten gedistilleerd vormen allerlei graansoorten de grondstof. Dan moet men eerst het meel van die granen door mouten (z moutwijn) omzetten in moutsuiker (maltose), ten einde de gisting, die alkohol doet ontstaan, mogelijk te maken. Zo verkrijgt men dan o.a. uit rogge, gerst, of maïs gedistilleerde dranken als jenever, brandewijn, whisky, wodka, enz.
Op gelijke wijze maakt men rum uit rijst, arak uit rijst, palmsap, suikerriet, of melasse (de stroop van de suikerfabrieken). De bovengenoemde gedistilleerde dranken hebben een alkoholgehalte variërend tussen 35 en 48 pct en bevatten meestal weinig of geen zoet. Van andere is het alkoholgehalte dikwijls aanmerkelijk lager, o.a. bij verschillende Hollandse likeuren, bessen-jenever, citroen-jenever, fladderak, enz. Het alkoholgehalte van buitenlandse likeuren is als regel vrij hoog.
Het distilleren is in Nederland geregeld in de Gedistillleerdwet van 1862. De Drankwet, die o.a. de verkoop van gedistilleerd regelt, kent die uitdrukking echter niet, doch spreekt van „sterkedrank” en verstaat daaronder alle dranken die, bij een temperatuur van vier graden van de honderddelige schaal, voor vijftien of meer volumenprocenten uit alkohol bestaan, met uitzondering van wijn.
