(Bubalia 201-251), werd door keizer Philippus (248 n. Chr.) naar Moesië gezonden, waar hij streed tegen de Goten.
Zelf werd hij echter door het leger tot keizer uitgeroepen en Philippus verloor tegen hem slag en leven bij Verona (249). Hij leidde de staat met kracht en wilde met name de plaats van de Senaat in het staatsbestuur regelen.De aanvallen van de Goten wist hij in den beginne af te slaan, doch in 250 werd hij bij Philippopolis verslagen. Korte tijd later sneuvelde hij met zijn zoon in Moesië (251). Hij is bekend geworden vooral door zijn vervolgingen tegen de Christenen (z Christenvervolgingen). Verklaringen uit zijn regeringstijd, waarbij mensen getuigden aan de Romeinse goden te hebben geofferd (en dus geen Christenen te zijn), zijn in Egypte gevonden.
Lit.: J. A. F. Gregg, The Decian persecution (1897); G.
Schönaich, Die Christenverfolgungen des D. (1907); H. Koch, Cyprian Untersuchungen (1926); Pauly-Wissowa, Real-Enz. der klass. Altertumsw., s.v. Messius (XXIX, 1244 e.v.).
