Italiaans politicus (Melfi 19 Juli 1868), sinds 1898 professor in de financiële wetenschappen te Napels, werd 1904 liberaal lid van het Parlement en was van 1911-1914 minister van Landbouw en Industrie in het kabinet Giolitti. In 1917 werd hij minister van Financiën onder Orlando.
Hij droeg zelf bij tot de val van dit kabinet (1919) en trad aan het hoofd der regering. In 1920 had hij met enorme moeilijkheden in en buiten de Kamer te kampen, zodat hij driemaal aftrad en tweemaal weer de regering aanvaardde met een anders samengesteld kabinet; de moeilijkheden hadden o.a. tot oorzaak de onderhandelingen te San Remo en de verwikkelingen in zake Fiume. Afgetreden kwam hij in 1921 weer in de Kamer, maar keerde zich nu fel tegen het opkomende Fascisme. In 1924 werd hij dan ook niet herkozen. Hij week uit naar Zwitserland. Na de val van Mussolini naar zijn land teruggekeerd, toont hij tegenwoordig sympathieën voor de, met de communisten samenwerkende, uiterste linkervleugel van de socialisten.Bibl.: Principi di scienzia dell finanzie (1903; 5de dr. 1922); L'Italia all’ alba del secolo XX; L’Europa senza pace; La tragedia dell’ Europa.
