Provençaals dichter, prozaschrijver en redenaar (Malemort, Vaucluse 3 Mei 1844 - Avignon 4 Mrt 1901), navolger van Mistral en Roumanille, is het hoofd der tweede generatie der felibres wier capoulié hij werd na de dood van Roumanille. Als episch dichter schreef hij Li Carbounié (1876), navolging van Calendal (z Mistral), waarin de liefde van een houthakker van het Ventouxgebergte en zijn strijd met een roverhoofdman bezongen worden, en Toloza (1881), anticlericaal van inspiratie, dat de daden en de dood van de heldhaftige Jan Peiret in de wrede Albigenzenkrijg beschrijft; een anachronisme is hier de figuur van Bernart de Ventadour.
Als lyrisch dichter (Romancen prouvencau) werd Gras door de middeleeuwen geïnspireerd. Meer oorspronkelijkheid vindt men in zijn prozawerk: Li papalino (1891), dat de tijd der pausen te Avignon tot onderwerp heeft, en vooral Li Rouge dóu Miejour (1898), een levendig en kleurrijk verhaal uit de tijd der Franse Revolutie. Hij was zelf een van deze „Rouges du Midi”, en onderscheidt zich hierin van de Katholieke Roumanille en Mistral, hetgeen trouwens geen afbreuk deed aan hun vriendschap, één als zij waren in hun liefde voor hun volk en zijn taal.PROF. DR K. SNEYDERS DE VOGEL
Lit.: Des Essarts, Lefélibre F. G. (1900) ; F. Bertrand, F. G. et son œuvre (Menton 1908).
