de grootste Provenijaalse minnezanger uit de 12de eeuw, wiens letterkundige werkzaamheid vooral tussen 1150 en 1180 valt, heeft de vrouwelijke schoonheid bezongen in extatische en zeer oprechte verzen. Eerst stond hij in dienst van den graaf van Ventadour, maar moest waarschijnlijk na een amourette met diens vrouw, het grafelijk hof verlaten.
De lichtzinnige Eléonore van Aquitanië, eerst koningin van Frankrijk, daarna van Engeland, nam hem in 1154 als hofdichter mee. De beste tijd dichtte hij echter voor graaf Raymond V van Toulouse. Na diens dood in 1194 ging hij in een klooster. Wij kennen van Bernart een dertigtal liefdesgedichten (cansos) en twee of drie dichterlijke tweespraken (tensos).Lit.: C. Appel, Bernart von Ventadom, seine Lieder m. Einleit. u. Glossen (Haile 1915); K. Vossler, Der Minnesang desB. von Ventadour (1918).
