zijn heilige martelaressen van Carthago, die aldaar 7 Mrt 202 of 203 voor het Christelijk geloof zijn gestorven. De Félicitas van Carthago was een slavin; zij bracht, in de gevangenis geworpen, een dochter ter wereld.
Beide vrouwen konden zich nog vóór haar gevangenneming laten dopen. Zij werden samen met drie geloofsleerlingen voor de wilde dieren geworpen en daarna afgemaakt. De „passio” der H.H. Felicitas en Perpetua werd zeer zorgvuldig, misschien door Tertullianus zelf, opgemaakt. Opmerkelijk is ook het feit, dat beide heiligen te Rome reeds in de IVde eeuw op de lijst van de martelaren voorkomen, nl. op haar sterfdag 7 Mrt, hoewel het toen nog niet gebruikelijk was, zelfs niet te Rome, heiligen te vieren van een andere streek. Paus Pius X heeft de ritus van het feest van de H.H.Felicitas en Perpetua verhoogd, doch wegens het eveneens op 7 Mrt vallend feest van de H. Thomas van Aquino haar viering met één dag vervroegd. Beider namen komen ook voor in de heiligenlijst van het Latijnse misformulier vóór het slot van de canon.
